باید قبول کرد که امروزه بالیوود (سینمای هندوستان) پیشرفت چشمگیری در امر فیلمسازی داشته است و علم سینما بین سینماگران آن افزایش یافته است. از همین رو فیلم‌های بهتر و باکیفیت‌تری تولید شده و در جهان خودش را دارد اثبات میکند. البته ستاره‌هایی مثل آمیتا باچان و شاهرخ خان تاثیر به‌سزایی در پیشرفت بالیوود داشته‌اند که امروز دو فیلم از شاهرخ خان و یک فیلم از آمیتا باچان معرفی میکنیم.
در بخش اول و دوم این مقاله چند فیلم هندی خوب معرفی کردیم که تماشای آن‌ها خالی از لطف نیست، حالا در بخش سوم نیز چهار فیلم دیگر معرفی میکنیم که امیدواریم از تماشای آن‌ها لذت کافی ببرید.
– برو! هند (Chak De! India)
– سال انتشار: 2007
– کارگردان: شیمیت امین
– بازیگران: شاهرخ خان، ویدیا مالواده
– امتیاز: 8.1
– خلاصه داستان: کبیر خان (شاهرخ خان)، بازیکن هاکی هند که به‌خاطر ضربه پنالتی در فینال و از دست دادن قهرمانی منفور شده بعنوان مربی بازمیگردد تا تیم هاکی را قهرمان کند، اما نه تیم مردان بلکه تیم بانوان هاکی هند که هیچکس روی آن سرمایه‌گذاری نمیکند و هیچ اهمیتی نمیدهد.
یک فیلم ملی‌میهنی و ورزشی دلپذیر که پیام‌های متنوع و جذابی را در دل خود جای داده بود. شاهرخ خان، کبیر خان را بازی میکند. فیلم از جایی شروع میشود که کبیر خان در مسابقه‌ای حساس یک ضربه پنالتی را از دست میدهد و هند دستش به جام قهرمانی نمیرسد، کبیر خان منفور میشود. مردم زندگی کبیر خان را تحت‌الشعاع قرار میدهند. این پیش‌زمینه یا مقدمه فیلم است، ماجرا اما تفاوت دارد. معتقدم این فیلم بیشتر از اینکه ورزشی باشد، انگیزشی است و درس‌های زیادی در آن پیداست. چرا؟ خواهم‌گفت. همانطور که گفتم فیلم پیام‌های اخلاقی زیادی دارد اما دو تا از مهمترین هایش این‌هاست.
فرصت برای جبران هست!
کبیر خان عملاً یک قهرمانی بزرگ را از هند گرفت، مدت‌ها در سایه بود و بعد از چند سال بازگشت تا جبران کند، دلسرد نشده بود، میتوانست به‌راحتی رها کند و به زندگی عادی خود بپردازد، به‌هرحال مردم رفته‌رفته داشتند فراموش میکردند، اما کبیر خان متوقف نشد و بازگشت تا جبران قهرمانی ازدست‌رفته را بکند. و موفق میشود، یک پیام جذاب میرساند و خیلی هم واضح آن را اعلام میکند، هیچوقت برای جبران دیر نیست و همیشه فرصت جبران دارید!
مرد، مالک زن نیست!
پریتی نامزد یکی از برترین بازیکنان کریکت هند است، یعنی مهمترین ورزش هند! او بازیکن موفقی است و پریتی هم ظاهراً او را دوست دارد. اما کار به جایی میرسد که نامزد پریتی عملاً بانوان را تحقیر میکند، میگوید برای ازدواج حاضر است اما پریتی میگوید که مسابقات هاکی شروع میشود، نامزدش هم میگوید مسابقات کریکت بعداً شروع میشود و نمیتواند ازدواج را به تاخیر بیندازد، نتیجه‌گیری احمقانه او چیست؟ پریتی از مسابقات کنار برود! چرا؟ چون قهرمانی که در دسترس نیست، پس بهتر است به فکر مراسم ازدواج باشد! یک فکر پوسیده و غلط که پیام جذابی از این فیلم است، حمایت بزرگی از زنان که استقلال آن‌ها را تشویق میکند، پریتی درنهایت به پیشنهاد ازدواج او پاسخ منفی میدهد، آن هم جلوی دوربین رسانه‌ها! علاوه بر پیام، آنجا دلتان خنک میشود! حتی اگر مرد باشید.
– گستاخ (Chhichhore)
– سال انتشار: 2019
– کارگردان: نیتش تیواری
– بازیگران: سوشانت سینگ راجپوت، شرادها کاپور
– امتیاز: 8.2
– خلاصه داستان: راگاو در آزمون مهندسی شرکت می کند و وقتی قبول نمیشود، با پریدن از بالکن خودکشی میکند. با این حال نجات می یابد و خونریزی مغزی پیدا میکند. آنی (سوشانت سینگ) به پسرش راگاو که در کماست می گوید که او در دوران دانشجویی یک پسر شکست‌خورده و بازنده بوده است. او با دوستان دوران دانشگاهش تماس میگیرد تا بیایند و با هم ماجراهای آن زمان را به راگاو بگویند.
فیلم آنقدر جذاب است که زمان را نمیتوانید بفهمید. به خودتان می‌آیید و می‌بینید فیلم تمام شد و شما غرق داستان شگفت‌انگیزش شدید. امید و انگیزه پیام اصلی فیلم است، اما نه آنقدر فلسفی که حوصله‌تان را سر ببرد.
برخی فیلم‌ها میخواهند پیامی را برسانند اما با دیدگاه‌های فلسفی و علمی یا دیالوگ‌های نصیحت‌گونه آن را کسل‌کننده جلوه میدهند. اما این فیلم اینگونه نیست و سراسر شور، اشتیاق و شرارت‌های جوانی است.
بله مهمترین پیام همین است که انسان هرگز نباید مایوس شود اما پیام دیگری که میشود در فیلم کشف کرد این است که اعتماد‌به‌نفس خود را هرگز از دست نده! شخصیت‌های اصلی آنقدر ضعیف هستند که فقط مشغول خوشگذرانی هستند اما با ورود آنی آن‌ها تغییر میکنند و برای مسابقات دانشگاه آماده میشوند. درواقع آنی هم شخصیت متفاوتی نیست که مثل یک روانشناس بیاید آن‌ها را تغییر دهد بلکه او هم مثل بقیه است فقط با این تفاوت که او میخواهد برنده باشد. همین هم داستان را جذاب‌تر میکند؛ شخصیت اصلی با بقیه فرق ندارد و یک قهرمان ایده‌آل و کامل نیست اما خیلی جذاب است.
شخصیت اصلی را سوشانت سینگ راجپوت بازی میکند، بازیگر جوانی که کاملاً ناگهانی در 2020 خودکشی کرد و یک سال غم‌انگیز برای بالیوودی ها ساخت.
– وطن (Swades)
– سال انتشار: 2004
– کارگردان: آشوتوش گواریکار
– بازیگران: شاهرخ خان، گایاتری جوشی
– امتیاز: 8.2
– خلاصه داستان: موهان بارگاو (شاهرخ خان) که در ناسا کار میکند برای ملاقات با دایه کودکی‌اش به روستایی در هند سفر میکند. او متوجه میشود که این روستا هیچگونه امکاناتی ندارد، مردم در فقر رفاهی و فرهنگی فراوانی قرار دارند. وقتی می‌بیند که مردم برق هم آنطور که باید و شاید ندارند، تصمیم میگیرد با کمک مردم روستا برق را به آنجا بیاورد و موفق میشود.
درونمایه (تم) فیلم قطعاً بزرگترین دغدغه کل دنیاست. روستایی که هیچ امکاناتی ندارد، عملاً صفر است، مردم میلیون‌ها بار زیر خط فقر زندگی میکنند و برای این فقر دست به کارهایی میزنند که هیچ دین و آئینی آن را نباید بپذیرد. ازدواج کودکان، محروم کردن آن‌ها از مدرسه توسط خانواده که صرفاً ریشه در فقر مردم دارد. موهان اوایل حس و حال خاصی به موضوعات پیرامون ندارد. اما رفته‌رفته سعی میکند کودکان را به مدرسه بفرستد و آن‌ها را از ازدواج زودهنگام (کودک‌همسری) نجات دهد و کارهای دیگری تا حداقل سطح فرهنگی مردم را افزایش دهد. اما ظاهراً این فقر چشم مردم را بسته است.
این درونمایه کلی فیلم است که هنوز هم در بسیاری از مناطق دنیا به یک دغدغه مهم و بزرگ تبدیل شده است. موهان کارهای ریز و درشت دیگری هم میکند اما وقتی می‌بیند مسئولین روستا حاضر به هیچ کاری نیستند و فقط اهل شعارند خودش دست به کار میشود. حالا موضوع کمی سیاسی هم میشود اما نه به حدی که توی ذوق بزند و مسیر فیلم را عوض کند. فقط لحظه‌ای انتقاد میشود و انگار آگاهی‌بخشی میکند. خلاصه که درونمایه فیلم از مهمترین موضوعات تاریخ بشریت است که هنوز هم بسیاری از مردم دنیا با آن دست و پنجه نرم میکنند.
– انتقام (Badla)
– سال انتشار: 2019
– کارگردان: سوجوی گوش
– بازیگران: آمیتا باچان، تاپسی پانو
– امتیاز: 7.8
– خلاصه داستان: پیرمردی به نام بادل گوپتا (آمیتا باچان) که وکیل است برای موشکافی یک قتل به خانه دختری به نام ننا میرود که از ماجرا باخبر است. در طول داستان ماجرای این قتل تعریف میشود اما بادل گوپتا قصد دیگری دارد.
یک فیلم جنایی حیرت‌انگیز که در پایانش دهان شما را از شدت تعجب باز نگه میدارد. هر پیش‌بینی میتوان کرد جز پایانی که در این فیلم نهفته است. البته این فیلم نسخه هندی فیلم The Invisible Guest میباشد اما به خوبی همان فیلم هم از آب درآمده و یک شاهکار جنایی است.
شاید فکر کنید سینمای هند نمیتواند فیلم‌های خوبی مثل این را بازسازی کند پس شاید این فیلم خوب نباشد اما اشتباه میکنید، Badla یک اثر جنایی خارق‌العاده است که به جرئت در تاریخ صدساله بالیوود (حداقل) کسی مانند آن را ندیده است! چه در داستان فیلم، چه در پایان‌بندی و چه در نبوغ کارگردانی آن که خیلی عالیست.
اگر از طرفداران ژانر جنایی هستید حتماً فیلم‌های جنایی هندی را در لیست تماشای خود قرار نمیدهید اما با تماشای این فیلم نظرتان تغییر میکند و متوجه خواهیدشد هندوستان در ژانر جنایی هم رو به پیشرفت و توسعه است. ضمناً اگر شاهرخ خان را فقط با بازیگری های استادانه می‌شناسید باید بگوییم که او در امر تهیه‌کنندگی نیز بسیار کارنامه خوبی دارد. بله؛ شاهرخ خان تهیه‌کننده فیلم انتقام است و در این امر بسیار موفق عمل کرده است.