پوست شیر سریالی جنایی و مهیج که در 1401 منتشر شد و با سیل بی‌سابقه‌ای از مخاطبین همراه شد. در این لحظه که این مقاله را می‌نویسم هنوز پوست شیر به پایان نرسیده است اما میخواهم بعنوان یک بیننده چند خطی را در ستایش این سریال شگفت‌انگیز بگویم. اصلاً نقد و تحلیلی حرفه‌ای و باتخصص در این مقاله وجود ندارد و تکرار میکنم: بعنوان یک بیننده میخواهم این سریال را ستایش کنم.
– کمی آمار در قدم اول؛
پوست شیر در وبسایت جهانی IMDb نمره 8.5 را از آن خود کرده است و طبق این نمره و میانگین تعداد رای‌دهندگان، این سریال برترین سریال تاریخ ایران (چه نمایش خانگی و چه تلویزیون) میباشد. در گوگل همچنین مردم رضایت 96 درصدی از این سریال دارند که در جایگاه خود درصد بسیار بالایی است. منتقدین بسیاری هم از این فیلم تعریف و تمجید کرده و آن را یک سریال باکیفیت و بی‌نقص میدانند.
– چرا باید پوست شیر را ستایش کرد؟
بارها از تماشای یک فیلم یا سریال عصبی شدید، اما همیشه یک شکل نبوده است! گاهی اوقات بخاطر بازی بد یک بازیگر عصبانی هستید، گاهی بخاطر کش‌دادن بیخود یک داستان، گاهی به دلیل یک نقطه ضعف گل‌درشت و واضح! پوست شیر هم اعصاب شما را خط‌خطی میکند اما به شکلی که از آن یک سریال کاملاً خوب می‌سازد.
تئوری وجود دارد که میگویند وقتی از شخصیت‌ها و رفتار آن‌ها عصبی میشوید و دوست دارید وارد پرده سینما یا قاب تلویزیون شوید و شخصیت را ادب کنید یعنی آن فیلم/سریال یک اثر خوب و باکیفیت است. حالا استثنائاتی نیز وجود دارد اما پوست شیر در آن استثنائات جایی ندارد.
جمشید محمودی آنقدر خوب سریال را کارگردانی کرد، آنقدر خوب فیلمنامه بی‌نقصی را به تصویر تبدیل کرد که به معنای واقعی مخاطب میخواست هرطور شده وارد سریال شود و مسئله را حل کند. شخصاً دوست دارم وارد شوم و آنقدر همان کسی که ساحل را دزدیده و آزارش میدهد را بزنم که خدا میداند.
– در ستایش بازیگران؛
بازیگران آنقدر بی‌نقص بازی میکنند که اگر از یک بازیگر خوشتان هم نیاید با دیدن بازیگری او در این سریال از دیدنش کیف می‌کنید. هادی حجازی‌فر، شهاب حسینی، مهرداد صدیقیان، علیرضا کمالی را که از ابتدای امر دوستشان داشتم و وقتی فهمیدم در یک سریال آن هم از ژانرهایی که دوستش دارم همبازی شده‌اند غرق در شوق شدم اما حقیقت را بگویم؛ از پردیس احمدیه و پانته‌آ بهرام آنقدر که باید و شاید خوشم نمی‌آمد و فکر میکردم بازیگران خوبی نیستند. اما از شما چه پنهان؟ اگر ممکن بود برای این دو نفر فن‌پیج میزدم و تا ابد از آن‌ها تعریف میکردم. خیلی خوب بازی میکنند و هرچقدر زور بزنم نمیتوانم ایرادی بر آن‌ها وارد کنم.
پیشنهاد ویژه دیبا سین : آموزش فیلمسازی
– درباره کارگردانی که لازم نیست چیزی گفت؛
واقعاً حداقل 80 درصد چنین موفقیت عظیمی بخاطر وجود یک کارگردان کاربلد است. جمشید محمودی قبلاً همراه برادرش سایه‌بان و دل‌دار را در تلویزیون ساخت. او فیلم‌های سینمایی نظیر «شکستن همزمان بیست استخوان» و «رفتن» را کار کرد اما در پوست شیر روی دیگر سکه را نشان داد و علم کارگردانی خودش را به رخ کشید. با اینکه اسامی مذکور هم آثار قابل‌توجهی هستند اما محمودی‌ها با پوست شیر ثابت کردند از این بیشتر بلدند و میخواهند بهترین کارگردان ایران باشند. با پوست شیر که ثابت کردند علم کارگردانی را تا حد اعلایی میدانند.
کلام آخر؛
نقد و تحلیل اساسی و تخصصی باشد برای بعد اما خودمانی باید بگویم که آقای جمشید محمودی، آقای نوید محمودی، آقای رضا بهاروند، خانم پردیس احمدیه، خانم پانته‌آ بهرام، آقای شهاب حسینی، آقای هادی حجازی‌فر، آقای علیرضا کمالی و صدها اسم دیگر که در ساخت این سریال سهیم هستید؛ خدا خیرتان بدهد! دمتان تا ابد گرم.