همه شما با بالیوود و سینمای هند آشنا هستید. از قدیمالایام تا امروز آثار خوب و بد زیادی در هند ساخته شده اما بسیاری از مردم همچنان مشخصههای نخنما و تصنعی بالیوود را به خاطر دارند و پیشرفت سینمای هندوستان را نمیپذیرند. بههرحال تفاوت سلیقه چیزی انکارناپذیر است. اما بالیوود آثار خوب کمی نداشته و در سالهای اخیر پیشرفتهای چشمگیری داشته است. از همکاریهای کلان با کمپانیهای صاحبنام (نتفلیکس، دیزنی، آمازون) تا تولیدات قوی که نشان از اهمیت این هنر در این کشور دارد. با این وجود فیلمهایی هم هستند که در تمام دنیا به شهرت کافی رسیده و از کیفیت قابل توجهی برخوردار بودهاند. مردم هم آنها را دوست داشتهاند. آثاری مثل سه احمق، پیکی، اسم من خان و یا دوازدهمین شکست! در این مقاله چند فیلم هندی کمتر دیده شده را به شما عزیزان معرفی خواهیمکرد که قطعاً از کیفیت خوبی برخوردارند و تجربهای لذتبخش برایتان خواهدبود.
وطن ؛ از بهترین فیلمهای سینمای هند
عنوان اصلی: Swades
سال انتشار: 2004
کارگردان: آشوتوش گواریکار
بازیگران: شاهرخ خان ، گایاتری جوشی
امتیاز IMDb به فیلم: 8.2
خلاصه داستان: موهان بارگاو در ناسا کار میکند. روزی برای ملاقات با دایه کودکیاش به روستایی در هند سفر میکند و در این سفر متوجه میشود که این روستا هیچگونه امکاناتی ندارد. مردم در فقر رفاهی و فرهنگی فراوانی قرار دارند. وقتی میبیند که مردم از نعمت برق هم محرومند، تصمیم میگیرد با کمک مردم روستا برق را به آنجا بیاورد.
درونمایه فیلم قطعاً بزرگترین دغدغه دنیاست. روستایی که امکاناتی ندارد، عملاً صفر است، مردم میلیونها بار زیر خط فقر زندگی میکنند و برای این فقر دست به کارهایی میزنند که هیچ آئینی آن را نباید بپذیرد. ازدواج کودکان، محروم کردن آنها از مدرسه توسط خانواده که صرفاً ریشه در فقر دارد. موهان اوایل حس خاصی به موضوعات پیرامون ندارد. اما رفتهرفته سعی میکند کودکان را به مدرسه بفرستد و آنها را از کودکهمسری نجات دهد و کارهای دیگری تا حداقل سطح فرهنگی مردم را افزایش دهد. اما ظاهراً این فقر چشم مردم را بسته است. در بحث تکنیکی هم فیلم «وطن» بسیار موفق است. هم کارگردانی ویژه و چشمنوازی دارد هم عناصر فیلمنامهای (شخصیتپردازی، ساختار و دیالوگ) درستدرمانی دارد. بازی شاهرخ خان هم عملاً در سطح کلاس جهانی است و فیلمی که بیش از سه ساعت زمان دارد حتی یک ثانیه هم شما را خسته نمیکند.
پسر خیابانی
عنوان اصلی: Gully Boy
سال انتشار: 2019
کارگردان: زویا اختر
بازیگران: رنویر سینگ ، آلیا بهات
امتیاز IMDb به فیلم: 7.9
خلاصه داستان: مراد، پسر فقیری است که رویای رپرشدن را در سر دارد اما به غیر از نوشتن متن موسیقی هایش کار خاص دیگری نمیکند. تا اینکه با یک گروه پرکار و موفق روبرو میشود و آنها مسیر را برای مراد هموار میکنند.
این فیلم در لیست فیلم های موج نوی بالیوود جای میگیرد. متفاوت ترین فیلم بالیوود را یک کارگردان زن به اسم زویا اختر ساخته و آنقدر موفق عمل کرده که فیلمش در کل جهان تحسین میشود. این فیلم یک نوآوری خلاقانه در هندوستان بود که کمتر کسی جرئت ساخت چنین فیلمی را داشت. فیلمی که از کلیشه پیروی نمیکرد و تنها موضوع تکراریاش عشق بین مراد و سفینه بود که اتفاقاً نیاز بود. نمیتوان چنین چیزی را کلیشه خطاب کرد چون ساخت و پرداخت آن هم متفاوت و خلاقانه بود. بزرگترین پیام فیلم، انگیزه و تلاش است. مراد، پسری فقیر، با اعتماد به نفس کم، با مشکلات خانوادگی فراوان است. شخصیتپردازی مراد و قصهها و پیشینه شخصیتی او خارقالعاده و بسیار حرفهای است. بطور کلی محتوای فیلم دارای اهمیت فراوانی است. فیلمی که از آثار جریانساز و جنجالی تاریخ سینمای هند است.
گنگوبای کاتیاوادی ؛ از برترین آثار سینمای هند
عنوان اصلی: Gangubai Kathiawadi
سال انتشار: 2022
کارگردان: سانجی لیلا بانسالی
بازیگران: آلیا بهات ، آجی دوگان
امتیاز IMDb به فیلم: 7.8
خلاصه داستان: گنگو، دختری زیبارو و جوان در دهه 60 میلادی است. او میخواهد ستاره بازیگری شود و به نامزدش اعتماد میکند اما نامزدش، درعین بیرحمی گنگو را به فاحشهخانه میفروشد. گنگو تلاش میکند تا آنجا را مال خود کند و موفق میشود. حالا او که تبدیل به یکی از بزرگترین مافیاهای هند شده است، برای نمایندگی شهرش کاندید میشود و از مرد قابلاعتمادش کریم کمک میگیرد.
گنگوبای تصویر تلخی از ادغام فقر و سیاست است اما درعینحال از قدرت زن و تواناییهایش برای مدیریت فاجعه سخن میگوید. درواقع زن اصلی قصه قربانی میشود اما این راه را با قدرت خود مدیریت میکند و حتی به نفع خود استفاده میکند با اینکه بدون شک قلباً از اتفاقات پیشآمده راضی نیست. این پیام درگیرکننده و مهم، گنگوبای کاتیاوادی را تبدیل به یک فیلم دغدغهمند کرده است. سانجی لیلا بانسالی که از برترین فیلمسازان تاریخ هند است این فیلم را نیز به خوبی کارگردانی کرده و نمره قبولی (مثل همیشه) دریافت کرده است. فیلم گنگوبای از لحاظ فضاسازی، قصهگویی، موسیقی، پایانبندی و خلق نقاط عطف اصلی بسیار موفق عمل میکند و درنهایت فیلمی به جذابیت یک فیلم متفاوت و خاص در بالیوود نمایش میدهد.
سردار اودهام
عنوان اصلی: Sardar Udham
تاریخ انتشار: 2021
کارگردان: شوجیت سرکار
بازیگران: ویکی کوشال ، بنیتا ساندهو
امتیاز IMDb به فیلم: 8.3
خلاصه داستان: این فیلم، روایتگر دو دهه از زندگی اودهام سینگ است. سرداری که، نقشه قتل مردی که مسئول کشتار دسته جمعی جالیانوالا باگ بود را طراحی کرد و هدفی جز این نداشت.
با یکی از بهترین داستانهای حقیقی هندوستان طرف هستید که با ترکیبی از معما، جنایت و خلاقیتهای بصری تجربهای فوقالعاده برای شما رقم خواهدزد. ویکی کوشال بازیگر بنام سینمای هند نقش اصلی یعنی سردار اودهام سینگ را ایفا میکند و به خوبی از عهده این نقش برمیآید چراکه چنین نقش خاصی که یک شخصیت حقیقی و تاریخی است و تأثیر بزرگی در هندوستان داشته است باید باورپذیر باشد. ویکی کوشال هم میتواند این مسئولیت را به نحو احسن انجام دهد. ریتم قصه بسیار درگیرکننده و جذاب است، کارگردانی علیالخصوص در لحظات حساس و نفسگیر بسیار حرفهای است و درمجموع فیلم کمتر دیده شده سردار اودهام از برترین فیلمهای هندی دهه اخیر است.
منچ ؛ از جذابترین فیلمهای سینمای هند
عنوان اصلی: Ludo
سال انتشار: 2020
کارگردان: آنوراگ باسو
بازیگران: آبیشک باچان ، آدیتی روی کاپور ، راجکومار رائو ، سانیا ملهوترا
امتیاز IMDb به فیلم: 7.6
خلاصه داستان: فیلم روایتگر چهار داستان متفاوت است که طی ماجراهایی به هم گره میخورند و دو موجود مرموز نحوه تعامل و برخورد شخصیتها را مورد بررسی قرار میدهند. شخصیتهایی که مانند مهره منچ شاید در ظاهر بیفایده باشند ولی میتوانند سرنوشت ویژه و متفاوتی بسازند.
ایده اصلی خلاقیت بینهایت دارد. شباهت به مهره منچ، اهمیت هر رنگ و شخصیتشناسی مرتبط با نمادشناسیهای جذاب و هوشمندانه از نکات ویژه این فیلم جنجالی است. بله، فیلم منچ بسیار فراتر از محدودیتهای هند عمل میکند و روایتی مخصوص بزرگسال دارد. کارگردان فیلم یعنی آنوراگ باسو استادانه به مسائل فیلمش میپردازد و هیچ هدررفتی در فیلمش نمیتوان دید. تمام جزئیات معنا دارند، تمام کنشها و لحظات مهم فیلم روایتگر قصه مهم شخصیتها هستند و هیچ چیزی در فیلم حضوری بیهوده ندارد. فیلم منچ میخکوبکننده و پیچیده است و داستانی دارد که در ظاهر ساده به نظر میرسد اما آنقدر خلاقیتهای پرشماری در آن به کار رفته که نمیتوان آن را یک فیلم معمولی خطاب کرد.
سم بهادر
عنوان اصلی: Sam Bahadur
سال انتشار: 2023
کارگردان: مگنا گلزار
بازیگران: ویکی کوشال ، سانیا ملهوترا
امتیاز IMDb به فیلم: 7.7
خلاصه داستان: این فیلم براساس داستانی واقعی روایت شده و زندگی یکی از برجستهترین افسران ارتش هند به نام سم منکشاو را روایت میکند. این افسر خبره بیش از چهار دهه برای کشورش خدمت کرد و در پنج جنگ نیز شرکت نمود. سم بهادر اولین افسر ارتش هند بود که به درجه فیلد مارشال ارتقا یافت.
دوباره داستانی حقیقی با تم غرورآفرین و انگیزهبخش که هندوستانیها آن را خیلی دوست دارند. اما محتوای فیلم فقط محدود به هند نیست و درباره شخصیت و چهرهای تأثیرگذار سخن میگوید. یک اثر درام و بیوگرافی که در صدر با بازی درخشان بازیگر اصلی خود یعنی ویکی کوشال در سال 2023 نام خود را بین برترینهای بالیوود دید. سم بهادر فیلمی ویژه با روایتی ساده اما جذاب است که میتواند بیش از 2 ساعت شما را در لابهلای ماجراهای خود غرق کند. چراکه شخصیتپردازی این افسر واقعی آنقدر حرفهای و مجذوبکننده است که میخواهید بطور مداوم در جریان فعالیتها و روند زندگی او قرار بگیرید. همین موضوع، فیلم سم بهادر را تبدیل به یک فیلم خاص و تماشایی میکند.
ترس ؛ از بهترین فیلمهای تاریخ سینمای هند
عنوان اصلی: Darr
سال انتشار: 1993
کارگردان: یاش چوپرا
بازیگران: شاهرخ خان ، جوهی چاولا
امتیاز IMDb به فیلم: 7.6
خلاصه داستان: راهول از زمان دانشجویی عاشق دختری به نام کیرن است که جرئت مواجهه با او و ابراز علاقه را ندارد. درست زمانیکه کیرن ازدواج میکند تهدیدهای راهول شروع میشود و با عنوانهای ناشناس در تماسهای تلفنی یا وقایع دیگر کیرن را میترساند. کیرن و همسرش سونیل روزی با راهول روبهرو میشوند اما از هیچ چیزی خبر ندارند و راهول بعنوان یک دوست میخواهد آنها را به دام بیاندازد.
در سال 1993 فیلمی ساخته شد که به ادعای بسیاری از منتقدین پای خود را فراتر از داستانهای همیشگی بالیوود گذاشت. شاهرخ خان در دومین سال فعالیت حرفهای خود یک نقش منفی و خشن را ایفا کرد که تحسین همگان را برانگیخت. دانشنامه بریتانیکا دربخش دایرةالمعارف سینمای هندوستان درباره شاهرخ خان نوشته است: او تصویر قراردادی قهرمان را به چالش کشیدهاست. شاهرخ خان شیوه خودش را درمورد قهرمانان ساختهاست. ترس فیلمی تحسینبرانگیز است و با اینکه بسیار قدیمی و شاید در ذهن شما کلیشهای باشد اما از زمانه خود بسیار جلوتر است و برای روزگار امروز هنوز بهدردبخور است و داستانی گیرا روایت میکند. یک عاشقانه متفاوت، با فیلمنامهای درخشان و بازیهای شگفتانگیز مخصوصاً درباره شاهرخ خان که خیلی زود تبدیل به پادشاه بدون رقیب سینمای هند شد.
به دام افتاده
عنوان اصلی: Trapped
سال انتشار: 2016
کارگردان: ویکرامادیتیا موتوانی
بازیگران: راجکومار رائو ، گتانجلی تاپا
امتیاز IMDb به فیلم: 7.5
خلاصه داستان: داستان فیلم به دام افتاده درباره مردی است که آپارتمان جدیدی را خریده اما یک روز بصورت ناخواسته و اتفاقی در آخرین طبقه ساختمان بدون آب، برق و غذا گیر میکند و سعی در خارج شدن از آپارتمان دارد.
به دام افتاده فیلمی نفسگیر، مهیج و بسیار جذاب است که در بین فیلمهای هندی ستارههای معروف سال 2016 کمتر دیده شده است. اما لیاقتی بالاتر دارد و میتواند بعنوان یکی از برترین فیلمهای بالیوود در دهه اخیر معرفی شود. به دام افتاده در ژانر بقا جا میگیرد اما متفاوتتر از فرمولها و قواعد این ژانر عمل میکند. در این سبک فیلم کارگردانی اهمیتی ویژه دارد و این فیلم در این زمینه استثنایی عمل میکند. در بالیوود چنین سبکی آنچنان موردپسند مردم نیست (حداقل سالهای گذشته این سلیقه وجود نداشت!) اما فیلم به دام افتاده این تغییرسلیقه را رواج داد و سبک بقا را با ترفندهای جدیدی برای مردم نمایش داد. این فیلم هم در فیلمنامه قوی عمل کرده است و هم در کارگردانی و بازیگری! البته برخی از منتقدین کشدارشدن ماجرا را ایراد میدانند اما این موضوع نقصی گلدرشت که بخواهد کیفیت کلی فیلم را زیر سوال ببرد نیست.
راه خود به روش خود ؛ از بهترین فیلمهای کمدی سینمای هند
عنوان اصلی: Andaz Apna Apna
سال انتشار: 1994
کارگردان: راجکومار سانتوشی
بازیگران: سلمان خان ، عامر خان
امتیاز IMDb به فیلم: 8
خلاصه داستان: فیلم داستان دو جوان تنبل و رویاپرداز به نامهای عامر و پرم را روایت میکند که به دنبال فرار از زندگی روزمرهی تباه خود هستند و دنبال ثروت میروند. بهترین راهی که به ذهنشان میرسد، این است که با دختر یک میلیونر ازدواج کنند. آنها میفهمند که راوینا دختر رام گوپال باجاج از لندن به هند برگشته و دنبال یک داماد مناسب برای او میگردند. اما عامر و پرم در دام تلهای میافتند که حتی فکش را هم نمیکنند.
راه خود به روش خود از بهترین کمدیهای تاریخ بالیوود است. علاوه بر محتوای کلاسیک و جذابی که دارد آنقدر شما را میخنداند که به خوبی سرگرم شوید. درواقع، این فیلم با وفاداری به اصول سینمای کلاسیک هند از تمام سوژهها و خلاقیتهای کمدی بهره میبرد تا مخاطب را سرگرم کند و درعین حال داستان خود را روایت کند. موفق هم میشود و میتواند این وظیفه را به خوبی عهدهدار شود. تعاملهای جذاب دو ستاره بالیوود یعنی سلمان خان و عامر خان، کنشها و طنزپردازیهای ضربهزننده در کنار دیگر عناصر سینمایی این فیلم، نکات مثبت آن را میسازند و یک فیلم خوب هندی نمایش میدهند. خط داستانی تند و تیز و ریتم کمککننده به فضای کمدی فیلمی درست و حسابی ساخته که آنقدرها هم معروف نشده است. راه خود به روش خود یک کمدی اسلپاستیک حرفهای است که میداند چگونه به عناصر و قوانین این ژانر پایبند باشد.
گاهی آره گاهی نه
عنوان اصلی: Kabhi Haan Kabhi Naa
سال انتشار: 1994
کارگردان: کوندان شاه
بازیگران: شاهرخ خان ، دیپاک تیجوری
امتیاز IMDb به فیلم: 7.6
خلاصه داستان: سونیل جوانی بیمسئولیت است که به تحصیل علاقه ای ندارد و میخواهد در زمینه موسیقی فعالیت کند. اما این کار او باعث میشود تا همه او را پسری بیمصرف خطاب کنند. بجز پدر روحانی معتمد شهر که اعتقاد دارد سونیل قلب پاکی دارد. سرانجام سونیل با آنا و کریس یک گروه موسیقی سه نفره تشکیل میدهند و رویای این را دارند تا فعالیت خود را گسترش دهند. در این بین سونیل دلباخته آنا می شود. اما اوضاع باب میل او پیش نمیرود و میفهمد آنا به کریس علاقهمند است. سونیل ابتدا سعی میکند رابطه این دو را خراب کند و موفق هم میشود اما وجدان راحتی ندارد و از تصمیم خود منصرف میشود.
گاهی آره گاهی نه یک رمانتیک، کمدی آرام و انسانی است که محتوای عامهپسندی دارد. یک قهرمان بازنده، یک زندگی ساده و عشقی که در نرسیدن معنا میگیرد. البته نه در شکلی آتشین که صرفاً عاشقانه باشد اما شخصیتپردازی کاراکترها به حدی است که مخاطب کسی را بیانصاف نمیداند و معتقد است هیچکس حرفی ناحق نمیزند. گاهی آره گاهی نه از فیلمهای کالت سینمای هند است و با اینکه جوایز زیادی برده اما در کارنامه شاهرخ خان کمتر دیده میشود. این فیلم دغدغهای ساده دارد و در روایت خود اغراق نمیکند. نقشآفرینی شاهرخ خان نیز مثل همیشه فوقالعاده است و در همان سال بسیار تحسین شده است. نکته مثبت دیگر این فیلم پایانبندی ساده اما عجیبی است که رویکردی متفاوت دارد و درحالیکه کسی انتظار چنین پایانی را ندارد اما به نحوی روایت میشود که شکست عشقی شخصیت، ناراحتکننده نیست. دغدغه ساده اما روایت جاندار در پایانبندی معنا پیدا میکند.